فهرست مطلب
بیمه مشاغل آزاد یک نوع بیمه است که افرادی را که به صورت آزاد به تنهایی یا با داشتن کارگر مشغول به کار هستند و مشمول بیمههای اجباری یا صندوقهای بیمهای دولتی نیستند، تحت پوشش قرار میدهد.
شامل افرادی است که به صورت خودفرما یا کارفرما، فعالیت اقتصادی خود را انجام میدهند، از جمله صاحبان شرکتهای صنعتی، بازرگانی، خدماتی، کارگاهها و مغازهها، پزشکان آزاد و غیره.
میزان حق بیمه مشاغل آزاد معمولاً برابر با 27 درصد از دستمزد و حقوق اعلامی میباشد. تعیین این حقوق و دستمزدها بر اساس اعلام متقاضی و توافق با سازمان بیمه مشاغل آزاد است، که معمولاً باید در محدوده حداقل و حداکثر دستمزد سال مورد نظر باشد.
در این نوع بیمه، خدماتی مانند بیمه بیکاری، غرامت دستمزد در ایام بیماری و بارداری، برای بیمهشدگان مشاغل آزاد در نظر گرفته نمیشود. سازمان تامین اجتماعی موظف است استحقاق یا عدم استحقاق متقاضی بیمه مشاغل آزاد را ظرف مدت دو ماه اعلام نماید.
۱. اتباع ایرانی که در فعالیتهای مختلف در خارج از کشور شاغل یا غیرشاغل هستند و بیمه آنها با مقررات قانون تامین اجتماعی و تغییرات بعدی آن مغایرت ندارد.
۲. کارفرمایانی که فعالیتهای آنها مشمول مقررات تامین اجتماعی است.
۳. شرکاء کارفرما در شرکتهای مدنی یا تجاری.
۴. پیمانکاران با ارائه تصویر مفاصاحساب پیمان منعقده قبلی.
۵. افرادی که دارای پروانه حق العمل کاری معتبر هستند (حق العمل کاران).
۶. اعضاء اصلی هیئت مدیره شرکتها.
۷. سهامداران شرکتهای سهامی خاص، با شرط اشتغال و عدم دریافت مزد، و با ارائه تصویر آگهی تأسیس و یا آخرین تغییرات در روزنامه رسمی که مبین قید نام متقاضی باشد.
الف: بیمه بازنشستگی با نرخ حق بیمه ۱۲ درصد.
ب: بیمه بازنشستگی، از کارافتادگی و فوت با نرخ حق بیمه ۱۴ درصد.
ج: بیمه بازنشستگی، از کارافتادگی و فوت با نرخ حق بیمه ۱۸ درصد.
د: خدمات درمانی با پرداخت سرانه درمان.
با توجه به نوع بیمه انتخابی، درصد حق بیمه متغیر است و بسته به نیازها و توافقات متقاضیان، انتخاب میشود. این انتخابات شامل بیمه بازنشستگی با درصدهای ۱۲، ۱۴، یا ۱۸ درصد، و یا خدمات درمانی با پرداخت سرانه درمان است.
نکته: پرداخت دو درصد (۲%) حق بيمه مربوط به حمايتهای بيمهای و نيز يک درصد (۱%) بابت بيمه درمان (جمعاً ۳ درصد) براساس ماده «۲۸» قانون تامین اجتماعی به عهده دولت خواهد بود.
مبنای پرداخت حق بیمه مشاغل آزاد به اختیار متقاضی بین حداقل و حداکثر دستمزد قانونی خواهد بود. این به این معنی است که بیمه شده میتواند مبلغ حق بیمه خود را بر اساس دستمزدی که انتخاب میکند، تعیین کند.
بیمه شده میتواند با داشتن حداقل ۲ سال سابقه پرداخت حق بیمه، هر بار میزان حق بیمه خود را از تاریخ ثبت درخواست کتبی ۱۰ درصد افزایش دهد.
در صورتی که بیمه شده پس از انقضاء دو سال از موعد مقرر درخواست افزایش مأخذ حق بیمه را داشته باشد، نسبت افزایش همان ۱۰ درصد خواهد بود و برای مدت اضافی زائد بر دو سال، افزایشی صورت نخواهد گرفت. افزایشهای بعدی نیز به گذشت دو سال از پرداخت حق بیمه موضوع این آییننامه، از تاریخ افزایش خواهد بود.
حقوق و دستمزدی که انتخاب میشود، نباید کمتر از حداقل دستمزد سال مورد نظر و نباید بیشتر از حداکثر آن باشد. این حقوق و دستمزد در درصد نوع بیمه مورد نظر (مانند بازنشستگی، فوت، یا از کارافتادگی) ضرب میشود، سپس به این مقدار حق بیمه درمان اضافه میشود.
به عبارت دیگر:
حق بیمه = (حقوق و دستمزد انتخابی – حداقل دستمزد سال مورد نظر) × درصد نوع بیمه درخواستی + حق بیمه درمان.
مثال : فردی در تاریخ ۱۳۸۷/۰۵/۰۱ درخواست بیمه کامل (بازنشستگی، فوت، ازکارافتادگی و درمان) را نموده است. به فرض اینکه حقوق و مزایای ماهانه انتخابی او حداقل حقوق و تعداد افراد تحت تکفل او ۲ نفر باشند، نحوه محاسبه حق بیمه مشاغل آزاد او به شرح زیر است:
حداقل حقوق ماهانه سال ۸۷: ۲,۱۹۶,۰۰۰ ریال
حق بیمه بازنشستگی، فوت و ازکارافتادگی: ۳۹۵,۲۸۰ = ۱۸٪ × ۲,۱۹۶,۰۰۰
سرانه درمان ماهانه در سال ۸۷: ۶۳,۴۱۶ ریال
حق بیمه درمان بیمه شده و دو نفر افراد تحت تکفل: ۱۹۰,۲۴۸ = ۳ × ۶۳,۴۱۶
جمع حق بیمه ماهانه قابل پرداخت: ۵۸۵,۵۲۸ = ۲۸۰,۳۹۵ × ۹۰,۲۴۸